نشا

نشا. [ ن َ ] (ع اِ) بوی خوش یا رایحه و بو، مطلقاً. (از اقرب الموارد) (از المنجد). بوی خوش . (ناظم الاطباء). رجوع به نشاء شود. || مأخوذ از نشاسته ٔ فارسی و به معنی آن . (ناظم الاطباء). نشاسته ، فارسی معرب است که شطری از آن حذف شده ، چنانکه منازل را منا گویند. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد از صحاح ). نَشاء. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (المنجد) (اقرب الموارد). رجوع به نشاء شود.