نشید

نشید. [ ن َ ] (ع اِ) بلندی آواز. (منتهی الارب )(ناظم الاطباء). بلند کردن آواز. (شرح قاموس از حاشیه ٔ برهان ). رفعالصوت . (متن اللغة) (اقرب الموارد) (المنجد). || شعر در جواب خوانده شده . (منتهی الارب ). شعر در جواب شعر خوانده شده . (ناظم الاطباء). شعری که در جواب با هم خوانده باشند. (شرح قاموس از حاشیه ٔ برهان ). شعر متناشد بین قوم . (متن اللغة) (اقرب الموارد). نشیدة. انشود. (المنجد). ج ، نشائد .