نصرا

نصرا. [ ن َ رُل ْ لاه ] (اِخ ) ابن عبدالمنعم بن نصراﷲبن احمدبن حواری التنوخی ، مکنی به ابوالفتح و ملقب به شرف الدین مشهور به ابن شُقَیر، ازادبای دمشق و از علمای حدیث و اصول قرن هفتم است . با ابن خلکان معاصر و محشور بود. به سال 604 ولادت یافت و در 673 هَ . ق . درگذشت . او راست : ایقاظ الوسنان فی تفضیل دمشق علی سائرالبلدان . رجوع به الاعلام زرکلی ج 8 ص 353 و الجواهر المضیئة ج 2 ص 197 و شذرات الذهب ج 5 ص 341 و تاریخ الدول و الملوک ، ابن فرات ج 7 ص 37 شود.