نصرت دهندهلغتنامه دهخدانصرت دهنده . [ ن ُ رَ دِ هََ دَ / دِ ] (نف مرکب ) یاری کننده . توفیق دهنده . ناصر : و هم تو خداوند قوت نصرت دهنده ای . (مجالس سعدی ).
