نصیرالدین

نصیرالدین . [ ن َ رُدْ دی ] (اِخ ) عبدالجلیل بن ابوالحسین بن ابوالفضل قزوینی رازی ملقب به نصیرالدین ومکنی به ابوالرشید از علمای شیعه و از مؤلفین قرن ششم هَ . ق . است ، وی به سال 504 هَ . ق . ولادت یافته و بعد از سال 585 درگذشته است از تصنیفات اوست : کتاب البراهین فی امامة امیرالمؤمنین ، کتاب السوءالات و الجوابات ، مفتاح التذکیر، کتاب تنزیه عایشه . اما مهمترین تصنیف وی کتاب «بعض مثالب النواصب فی نقض بعض فضائح الروافض » است که به عنوان کتاب النقض شهرت یافته و آن ردی است بر کتاب «بعض فضائح الروافض » که یکی از متعصبان اهل سنت در طعن بر مذهب تشیع تألیف کرده است ،نصیرالدین در کتاب النقص با انشای روان پارسی به شیوه ای مستدل با استناد به اخبار و احادیث دلیل مصنف «بعض فضائح الروافض » را رد، و حقانیت مذهب تشیع را اثبات کرده است . تاریخ تألیف این کتاب را در حدود 560 هَ . ق . حدس زده اند. (از تاریخ ادبیات در ایران تألیف صفا ج 2 ص 985 به بعد). و نیز رجوع به مقدمه و تعلیقات آقای محدث بر کتاب النقض چ تهران 1331-1335 شود.