نصیرا

نصیرا. [ ن َ ] (اِخ ) آخوند درویش نصیرا قزوینی ، از شاعران قرن یازدهم است ، نصرآبادی آرد: «در اوایل شباب ... به قصد تحصیل کمال از قزوین بیرون آمده با درویش طفیل یزدی رفیق شده به سیاحت مشغول شده ، رساله ٔ حساب را پیش او خوانده به اصفهان آمده سکنی نموده و در خدمت آخوند مولانا محمد مؤمن تبریزی درس شروع کرده ... در علم حساب به مرتبه ای بود که مانند نداشت و در حل معما و لغز هم ربط تمام بهم رسانید... تا در سنه ٔ 1079 عازم سفر آخرت شد». او راست در معمای اسم عباس :
بس که یادش هست در جان خراب
دیده دل هر جانب خود آفتاب .

(از تذکره ٔ نصرآبادی ص 530).