نطاعة

نطاعة. [ ن ُ ع َ ] (ع اِ) لقمه ای که نیمه ٔ آن خورند و نیمه ٔ آن بر خوان بازآرند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از متن اللغة) (از اقرب الموارد) (از المنجد).