نظارگان
لغتنامه دهخدا
نظارگان . [ ن َ رَ / رِ ] (اِ) تماشائیان . تماشاگران . نظارگان [ ن َظْ ظا رَ / رِ ] . نظارگیان :
مائیم نظارگان غمناک
زین حقه ٔسبز و مهره ٔ خاک .
جمع کرد از خلایق انبوهی
برکشید از نظارگان کوهی .
مائیم نظارگان غمناک
زین حقه ٔسبز و مهره ٔ خاک .
خاقانی (از آنندراج ).
جمع کرد از خلایق انبوهی
برکشید از نظارگان کوهی .
نظامی .