نظم کردن

نظم کردن . [ن َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) سرودن . شعر گفتن :
نامه نویسد بدیع و نظم کند خوب
تیغ زند نیک و پهنه بازد و چوگان .

فرخی .

صفت خواجه همی نظم کنم من به مدیح
نکنم ز آنچه بگفتم به خدا استغفار.

ناصرخسرو.

ولی نظم کردم به نام فلان
مگر بازگویند صاحبدلان .

سعدی .

|| به رشته کشیدن :
درّ همی نظم کنم لاجرم
بی عدد و مرّ به اشعار خویش .

ناصرخسرو.