نعایم
لغت‌نامه دهخدا
نعایم . [ ن َ ی ِ ] (ع اِ) نعائم . شترمرغان . ج ِ نعامة، به معنی شترمرغ :
چون زبانی اندر آتش چون سلحفاة اندر آب
چون نعایم در بیابان چون بهایم در قرن .
هم زحل رنگم چو آهن هم ز آتش حامله
وز حریصی چون نعایم آهن و آتش خورم .
رجوع به نعائم شود. || (اِخ ) منزل بیستم از منازل قمر. نعام . نعائم . رجوع به نعائم شود :
نعایم پیش او چون چار خاطب
به پیش چار خاطب چار مؤذن .
با صادر و وارد نعایم
بلده دوسه دست کرده قایم .
چون زبانی اندر آتش چون سلحفاة اندر آب
چون نعایم در بیابان چون بهایم در قرن .
منوچهری .
هم زحل رنگم چو آهن هم ز آتش حامله
وز حریصی چون نعایم آهن و آتش خورم .
خاقانی .
رجوع به نعائم شود. || (اِخ ) منزل بیستم از منازل قمر. نعام . نعائم . رجوع به نعائم شود :
نعایم پیش او چون چار خاطب
به پیش چار خاطب چار مؤذن .
منوچهری .
با صادر و وارد نعایم
بلده دوسه دست کرده قایم .
نظامی .
