نعل در
لغتنامه دهخدا
نعل در. [ ن َ ل ِ دَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) سکه ٔ آهنی که بر در زنند و حلقه بدان پیوسته شود. (آنندراج ) :
کارها محکم میان بهر گشایش بسته اند
از تمنای گشودن نعل در در آتش است .
کارها محکم میان بهر گشایش بسته اند
از تمنای گشودن نعل در در آتش است .
تأثیر (آنندراج ).