نعمت دهندهلغتنامه دهخدانعمت دهنده . [ ن ِ م َ دِ / دَ هََ دَ / دِ ] (نف مرکب ) مولی .مُرَبِّب . (منتهی الارب ). نعمت ده . مقابل نعمت خواره .