نغنغة

نغنغة. [ ن ُ ن ُغ َ ] (ع ص ) زن احمق و ضعیف . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). تأنیث نغنغ. (منتهی الارب ). رجوع به نُغنُغ شود. || (اِ) درد حلق . درد که در حلق احساس شود. (از متن اللغة). || گوشت پاره ٔ بالای گردن شتر که در نشخوار کردن بجنبد. (منتهی الارب ). || موضعی است بین لهاة و شوارب در حلقوم . (از اقرب الموارد). || هر ورمی که در آن استرخاء باشد. (از اقرب الموارد) (از متن اللغة).