نفخاء

نفخاء. [ ن َ ] (ع ص ، اِ) زمین بلند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || پشته ٔ نرم خاک . (منتهی الارب ). پشته از خاک نرم . (ناظم الاطباء). زمین نرم مرتفع. (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). مثل النبخاء. (اقرب الموارد) . || اعلای استخوان ساق . (منتهی الارب ) (آنندراج ). بالای استخوان ساق . (ناظم الاطباء) (از متن اللغة). || تأنیث انفخ ، به معنی حیوانی که به نَفَخ مبتلا شده است . (از متن اللغة). رجوع به نَفَخ و انفخ شود.