نفس بستن

نفس بستن . [ ن َ ف َ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) نفس گسستن . قطع شدن نفس . نفس فرورفته بیرون نیامدن :
من کاین سخن شنیدم کردم هزار شکر
و اندر برم ز گریه ٔ شادی نفس ببست .

خاقانی .