نقبة

نقبة. [ ن ُ ب َ ] (ع اِ)واحد نقب ، به معنی جرب است . (از اقرب الموارد). رجوع به نُقَب شود. || آغاز گر. (منتهی الارب ). آغاز گر و جرب . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از المنجد). اول گرگنی اشتر. (مهذب الاسماء). ج ، نُقب و نُقَب . || وجه . (اقرب الموارد) (متن اللغة) (المنجد). روی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || ثقب . (اقرب الموارد) (المنجد). ثقبه . سوراخ . (یادداشت مؤلف ). سوراخ . (مهذب الاسماء). سوراخ عمیق نافذ. (ناظم الاطباء). || رنگ . (منتهی الارب ) (آنندراج ). گونه . (مهذب الاسماء). لون . (اقرب الموارد) (متن اللغة). || آواز . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). رجوع به معنی بعدی شود. || زنگ زدگی . صداء. (اقرب الموارد) (تاج العروس ) (متن اللغة) (المنجد). || میزرمانندی است بی نیفه که در آن سجاف دوزند یا شلوار بی پای . (منتهی الارب ) (آنندراج ). مئزرمانندی بی نیفه که بر آن سجاف دوزند و شلوار بی پاچه . (ناظم الاطباء). جامه ای است ازارمانند که سجاف بدون نیفه ای دور آن است و مانند شلوار بسته می شود. (ازاقرب الموارد). لباسی است که قسمت بالای آن چون شلوار است و گفته اند شلوار بدون ساقین است . (از لسان العرب ). گویند: ما علیها الا نقبة. (اقرب الموارد). و گویند: نقبت الثوب نقباً؛ جعلته نقبه . (منتهی الارب ).