نقم
لغتنامه دهخدا
نقم . [ ن ِ ق َ ] (ع اِ) ج ِ نقمة. رجوع به نقمة و نقمت شود :
ایزد ما این جهان نز پی جور آفرید
نز پی ظلم و ستم نز پی کین و نقم .
کف راد او مر نعم را مقر
سر تیغ اومستقر نقم .
ایزد ما این جهان نز پی جور آفرید
نز پی ظلم و ستم نز پی کین و نقم .
منوچهری .
کف راد او مر نعم را مقر
سر تیغ اومستقر نقم .
ناصرخسرو.