نهاله گاه
لغت‌نامه دهخدا
نهاله گاه . [ ن ِ / ن َ ل َ / ل ِ ] (اِ مرکب ) نهاله گه . (جهانگیری ) (برهان قاطع). شکارگاه و کمین گاه . (برهان قاطع) :
از کُه ِ ری در نهاله گاه تو آیند
روز شکار تو صد هزار شکاری .
نهاله گاه بخوشی چو لاله زاری گشت
ز خون سینه ٔ رنگ و ز خون چشم پلنگ .
از کُه ِ ری در نهاله گاه تو آیند
روز شکار تو صد هزار شکاری .
فرخی .
نهاله گاه بخوشی چو لاله زاری گشت
ز خون سینه ٔ رنگ و ز خون چشم پلنگ .
فرخی .
