نواجی

نواجی . [ ن َ جی ی ] (اِخ ) محمدبن حسن بن علی بن عثمان نواجی قاهری شافعی قاضی ، ملقب به شمس الدین . فقیه و ادیب مصری است . به سال هَ . ق . در قریه ٔ نواج قاهره تولد و به سال 859 هَ . ق . وفات یافت . او راست : 1 - حاشیه ٔ توضیح ابن هشام . 2 - الحجة لسرقات ابن حجة. 3 - حلبة الکمیت ، در آداب و نوادر و خمریات . 4 - خلع العذار فی وصف العذار. 5 - صحایف الحسنات . 6 - الطراز الموشی فی الانشاء، مجموعه ای از منشآت و مراسلات . 7 - مراتع الغزلان فی وصف الحسان من الغلمان . 8 - دیوان اشعار و جز آن . (از الاعلام زرکلی ج 6 ص 320) (ریحانة الادب ج 4 ص 328). و نیز رجوع به کشف الظنون و معجم المطبوعات ص 1872 و الضوء اللامع ج 7 ص 229 و الخطط التوفیقیة ج 17 ص 13 و حوادث الدهور ج 2 ص 365 و آداب اللغة ج 3 ص 137و لغة العرب ج 1 ص 129 و البدر الطالع ج 2 ص 156 شود.