نواخوانی

نواخوانی . [ ن َ خوا/ خا ] (حامص مرکب ) سرود سرائیدن . (غیاث اللغات ) (ازآنندراج ). عمل نواخوان . نغمه سرائی . خوانندگی . || مجازاً، سخن خوب و خوش را گویند و آنچه به طریق طنز و استهزا گفته شود. (غیاث اللغات ) (آنندراج ). تقلید بانگ و آواز دیگری و آنچه به طریق استهزا گفته شود. (ناظم الاطباء). و رجوع به غیاث اللغات شود.