نوازش پذیر
لغتنامه دهخدا
نوازش پذیر. [ ن َ زِ پ َ ] (نف مرکب ) پذیرنده ٔ مهربانی و عنایت و محبت . کنایه از زیردست و رعیت و کسی که در پناه تفقد و سرپرستی دیگری قرار دارد. که مورد نواخت و ملاطفت و مهربانی است :
چو گشتند از او آن اسیران او
به شفقت نوازش پذیران او.
چو گشتند از او آن اسیران او
به شفقت نوازش پذیران او.
نظامی .