نوای چکاوک
لغتنامه دهخدا
نوای چکاوک . [ ن َی ِ چ َ وَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) نام نوائی است . (جهانگیری ) (رشیدی ). رجوع به چکاوک شود :
نواگر نوای چکاوک بود
چو دشمن زند تیر ناوک بود.
از نوای چکاوک اندر کوه
کبک در رقص کردن آمد باز.
نواگر نوای چکاوک بود
چو دشمن زند تیر ناوک بود.
نظامی .
از نوای چکاوک اندر کوه
کبک در رقص کردن آمد باز.
سیف اسفرنگی .