نوبختی

نوبختی .[ ن َ ب َ ] (اِخ ) ابراهیم بن اسحاق بن ابوسهل بن نوبخت ، مکنی به ابواسحاق . از اعاظم متکلمان امامیه ٔ قرن چهارم هجری است . او راست : الابتهاج فی اثبات اللذة العقلیة ﷲ تعالی ، و الیاقوت فی علم الکلام . کتاب اخیر از قدیم ترین تألیفات کلامیه ٔعلمای امامیه است که علامه ٔ حلی آن را زیر عنوان «انوار الملکوت فی شرح الیاقوت » شرح کرده است . (از ریحانة الادب ج 4 ص 240). و رجوع به روضات الجنات ص 375 واعیان الشیعه ج 1 ص 236 و الذریعه ج 2 ص 210 شود.