ترجمه مقاله

نوبهار

لغت‌نامه دهخدا

نوبهار. [ ن َ / نُو ب َ ] (اِ مرکب )بهار نو. (انجمن آرا). ربیع. فصل بهار. (ناظم الاطباء). آغاز فصل بهار. فصل بهار. (فرهنگ فارسی معین ). فصلی است از فصول اربعه . (از برهان قاطع) :
چون لطیف آمد به گاه نوبهار
بانگ رود و بانگ کبک و بانگ تز.

رودکی .


آمد این نوبهار توبه شکن
پرنیان گشت باغ و برزن و کوی .

رودکی .


همی نوبهار آیدو تیرماه
جهان گاه برنا بود گاه زر.

دقیقی .


آمد آن نوبهار توبه شکن
باز برگشت سوی توبه ٔ من .

فرخی .


تاابر نوبهار مهی را مطر بود
تا در زمین و روی زمی بر نفر بود.

منوچهری .


از ابر نوبهار چو باران فروچکید
چندین هزار لاله ز خارابرون دمید.

منوچهری .


برچِد بنفشه دامن و از خاک برنوشت
چون بادنوبهار بر او دوش برگذشت .

منوچهری .


گهی نوبهار آید و گاه تیر
جوان است گیتی گه و گاه پیر.

اسدی .


آورد نوبهار بتان را و هیچ بت
مانند تو به خوبی در نوبهار نیست .

مسعودسعد.


تو بهاری و تیر حاسد تو
تو به از وی چو نوبهار از تیر.

سوزنی .


سبزه به عالم به نوبهار برآید
بر لب او سبزه بی بهار برآمد.

سوزنی .


قرارم شد ز هفت اندام کو هر هفت ناکرده
ز هفتم پرده رخ بنمود گوئی نوبهار است این .

خاقانی .


بسا محنت که دولت آخر اوست
که دی مه را نتیجه نوبهار است .

خاقانی .


جام می چون لوح طفلان سرخ و زرد
نوبهاری با خزان آمیخته .

خاقانی .


گلزار جوانیت به هنگام نوبهار فترت پذیرفته . (سندبادنامه ص 189).
همه فصلش چو خرم نوبهار است
مقام عشرت و جای شکار است .

نظامی .


این بوی نه بوی نوبهار است
بوی سر زلف آن نگار است .

نظامی .


نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی
که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی .

حافظ.


خوش نازکانه می چمی ای شاخ نوبهار
کآشفتگی مبادت از آشوب باد دی .

حافظ.


چه جورها که کشیدند بلبلان از دی
به بوی آنکه دگر نوبهار بازآید.

حافظ.


|| کنایه از محبوب و معشوق زیباروی :
فرودآمد از تخت سام سوار
به پرده درآمد سوی نوبهار.

فردوسی .


چو آگه شد از عمه ٔ شهریار
کجا نوشه بُد نام آن نوبهار.

فردوسی .


|| سبزه ٔ نورسته :
در این باغ اگر نوبهاری بود
ز باد خزانش غباری بود.

فردوسی .


چریده گاو گیلی در کنارش
گهی آبش خورد گه نوبهارش .

فخرالدین اسعد.


به دستی گلی داشتی آبدار
به دست دگر دسته ای نوبهار.

شمسی (یوسف و زلیخا).


ز هر شاخی شکفته نوبهاری
گرفته هر گلی بر کف نثاری .

نظامی .


|| قسمی گل . (یادداشت مؤلف ) :
نوبهار از غنچه بیرون شد به یک تو پیرهن
بیدمشک انداخت تا دیگر زمستان پوستین .

سعدی .


|| آتشکده . (جهانگیری ) (رشیدی ). بتخانه . (جهانگیری ) (برهان قاطع) (رشیدی ). بتکده .(جهانگیری ). بهار. (رشیدی ). رجوع به بهار و نیز رجوع به نوبهار (اِخ ) شود. || نام ماه دوم است از سال ملکی . (جهانگیری ) (برهان قاطع).
ترجمه مقاله