نوبی
لغت‌نامه دهخدا
نوبی . (ص نسبی ) منسوب است به بلاد نوبه . (ازسمعانی ) (از السامی ). اهل سرزمین نوبه :
ز زنگی و نوبی سیه تر ز قار
دگرگونه گون برده ٔ بی شمار.
|| زبان مردم سرزمین نوبه . زبانی که اهالی نوبه بدان تکلم کنند. || واحد نوب ، یعنی یک نفر سیاه ، مانند روم و رومی . (ناظم الاطباء). رجوع به معنی اول شود.
ز زنگی و نوبی سیه تر ز قار
دگرگونه گون برده ٔ بی شمار.
اسدی .
|| زبان مردم سرزمین نوبه . زبانی که اهالی نوبه بدان تکلم کنند. || واحد نوب ، یعنی یک نفر سیاه ، مانند روم و رومی . (ناظم الاطباء). رجوع به معنی اول شود.
