نوتیار
لغتنامه دهخدا
نوتیار. [ ن َ / نُو ت َ / ن َ / نُو ت َی ْ یا ] (ص مرکب ) تازه و نو به انجام رسیده و ساخته شده . (یادداشت مؤلف ). نیز رجوع به تیار شود: داشن ؛ جامه ٔ نو که پوشیده نشده باشد و خانه ٔ نوتیار که سکونت کرده نشده باشد. (منتهی الارب ).
