نوخیز
لغت‌نامه دهخدا
نوخیز. [ ن َ / نُو ] (نف مرکب ) نوبرآمده . تازه . نازک . (ناظم الاطباء). نوخاسته . (فرهنگ فارسی معین ) :
دو پستان چون دو سیمین نار نوخیز
بر آن پستان گل بستان درم ریز.
سیرابی سبزه های نوخیز
از لؤلؤِ تر زمردانگیز.
مکش بر کهن شاخ نوخیز را
کز این کشت شیرویه پرویز را.
|| بدیع :
نوآیین پرده ای بینی دلاویز
نوای او نوازشهای نوخیز.
|| نوبالیده . خرد :
گرچه نوخیز و نوگرفت بود
بط کشتی طلب شگفت بود.
دو پستان چون دو سیمین نار نوخیز
بر آن پستان گل بستان درم ریز.
نظامی .
سیرابی سبزه های نوخیز
از لؤلؤِ تر زمردانگیز.
نظامی .
مکش بر کهن شاخ نوخیز را
کز این کشت شیرویه پرویز را.
نظامی .
|| بدیع :
نوآیین پرده ای بینی دلاویز
نوای او نوازشهای نوخیز.
نظامی .
|| نوبالیده . خرد :
گرچه نوخیز و نوگرفت بود
بط کشتی طلب شگفت بود.
سنایی .
