نودندان
لغتنامه دهخدا
نودندان . [ ن َ / نُو دَ ] (ص مرکب ) طفلی که دندان نو برآورده باشد. (آنندراج ). کودکی که به تازگی دندانهای پیشین وی درآمده باشد. (ناظم الاطباء). کنایه از خردسال و اندک سال :
با زباندانی پیر خردش
عقل کل کودک نودندان است .
با زباندانی پیر خردش
عقل کل کودک نودندان است .
طالب (از آنندراج ).