نوره

نوره . [ ن َ / نُو رَ / رِ ] (اِ) چوبی که سقف خانه را بدان پوشند. (برهان قاطع) (آنندراج ). تیری بود که سقف خانه را بدان بپوشند. (جهانگیری ). چوب خرمن کوب . طربیل . (از تاج العروس ) (از منتهی الارب ). معرب آن نورج است . (از تاج العروس ). رجوع به نورج شود.