نورگرالغتنامه دهخدانورگرا. [ گ َ / گ ِ ] (نف مرکب ) که به طرف نور گراید. که رو به منبع نور و روشنائی کند. || (اصطلاح گیاه شناسی ) گیاهی که به طرف نور گراید. رجوع به نورگرایی شود.
