نوشخورد

نوشخورد. [ خوَرْ / خُرْ ] (مص مرکب مرخم ، اِمص مرکب ) نوش خوردن . شادخواری . رجوع به نوش خوردن شود. || (اِ مرکب ) طعام گوارا. (یادداشت مؤلف ). شراب خوشگوار. نوشخوار. رجوع به شاهد ذیل معنی قبلی شود :
بسا خان و کاشانه و بادغرد
بدواندرون شادی و نوشخورد.

بوشکور.

|| پرده ای است از موسیقی قدیم . (فرهنگ فارسی معین ) :
راه طاعت گیر و گوش هوش سوی علم دار
چند داری گوش سوی نوشخورد و راهوی ؟

ناصرخسرو.

|| (ن مف مرکب ) نوشخورده . به لذت خورده . (فرهنگ فارسی معین ).