نوشخور

نوشخور. [ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) نوشخوار. شادخوار. رجوع به نوشخوار شود. || (اِ مرکب ) نوشخورد. شراب گوارا :
بدو گفت شادان زی و نوشخور
بیاور مخار اندر این کار سر.

فردوسی .

|| نام روز پنجم از ماههای ملکی است . (برهان قاطع) (جهانگیری ) (آنندراج ). || نوش خور! (صوت مرکب ) عبارت دعائیه به معنی :نوش ! نوش باد! نوش جان ! هنیئاً. (یادداشت مؤلف ). گوارای وجود!