نوکری

نوکری . [ ن َ / نُو ک َ ] (حامص ) چاکری . ملازمت . خدمت . فرمانبرداری . (ناظم الاطباء). خدمتکاری . (فرهنگ فارسی معین ). عمل نوکر. رجوع به نوکر شود. || فروتنی . (ناظم الاطباء). || مشاور بودن . (فرهنگ فارسی معین ). || عضویت اداره ٔ دولتی . استخدام دولت . (فرهنگ فارسی معین ).
- نوکری پیشه ؛ آنکه به خدمت و چاکری کسی زندگانی می کند. خدمتکار. (ناظم الاطباء).
- نوکری دولت ؛ خدمت دولت کردن . در خدمت دولت بودن . کارمندی .
- نوکری کردن ؛ خدمت کردن . اطاعت و فرمانبرداری نمودن .
- || در خدمت دستگاه دولتی بودن .