نکوخط
لغتنامه دهخدا
نکوخط. [ ن ِ خ َطط / خ َ ] (ص مرکب ) نیکوخط. خوش خط. که خطی خوش و زیبا دارد :
نکوخط و داننده باید دبیر
شمارنده چابک دل و یادگیر.
از پی ذکر بر صحیفه ٔ عمر
چون نکوخط نئی دبیر مباش .
نکوخط و داننده باید دبیر
شمارنده چابک دل و یادگیر.
اسدی .
از پی ذکر بر صحیفه ٔ عمر
چون نکوخط نئی دبیر مباش .
سنائی .