نکودیدار
لغتنامه دهخدا
نکودیدار. [ ن ِ ] (ص مرکب ) نکوروی . نکوچهر. نکوچهره . نکوسیما. خوب روی . زیبا. خوش سیما :
ز دور هرکه مر او را بدید یک ره گفت
زهی سوار نکوطلعت نکودیدار.
درازگردن و کوتاه پشت و گردسرین
سیاه شاخ و سیه دیده و نکودیدار.
ز دور هرکه مر او را بدید یک ره گفت
زهی سوار نکوطلعت نکودیدار.
فرخی .
درازگردن و کوتاه پشت و گردسرین
سیاه شاخ و سیه دیده و نکودیدار.
فرخی .