نگه انداز

نگه انداز. [ ن ِ گ َه ْاَ ] (اِ مرکب ) عبارت است از آن قدر مسافت که نگاه تا به منتهای آن تواند رسید. (آنندراج ) :
من و نظاره ٔ خشتی که از بیگانه خوئی ها
در آغوش است و دور از یک نگه انداز می آید.

بیدل (از آنندراج ).