نیروده
لغتنامه دهخدا
نیروده . [ دِه ْ ] (نف مرکب ) کمک دهنده . مددکار. یاری کننده . تقویت کننده :
پسر بایدی پیشم اکنون به پای
دلارای و نیروده و رهنمای .
نیروده تست ناف خرچنگ
عشرتگه تو دهان ضیغم .
پسر بایدی پیشم اکنون به پای
دلارای و نیروده و رهنمای .
فردوسی .
نیروده تست ناف خرچنگ
عشرتگه تو دهان ضیغم .
خاقانی .