نی بست
لغت‌نامه دهخدا
نی بست . [ ن َ / ن ِ ب َ ] (اِ مرکب ) محوطه ای که از نی بندند. (آنندراج ). جای محصورشده از نی و حصار نی . (ناظم الاطباء) :
چو در نی بست تن ایمن نشستی
ز دل در جان جانت طارمی کو.
و نی بستی بود که ایشان در آنجا جمله شدندی و بازی کردندی . (کلیله و دمنه ).
گرد تو صف زده خوبان کمربسته چو نی
گوئی از هر طرفی گرد شکر نی بست است .
شعله را پیرهن از خس نتوان پوشیدن
خنده ها عشق به نی بست زلیخا دارد.
هر آن دلی که ندارد محبتش بادا
برو همیشه ز نی بست سینه بیت حزن .
چو در نی بست تن ایمن نشستی
ز دل در جان جانت طارمی کو.
سنائی .
و نی بستی بود که ایشان در آنجا جمله شدندی و بازی کردندی . (کلیله و دمنه ).
گرد تو صف زده خوبان کمربسته چو نی
گوئی از هر طرفی گرد شکر نی بست است .
کمال خجندی (از آنندراج ).
شعله را پیرهن از خس نتوان پوشیدن
خنده ها عشق به نی بست زلیخا دارد.
سالک یزدی (از آنندراج ).
هر آن دلی که ندارد محبتش بادا
برو همیشه ز نی بست سینه بیت حزن .
کلیم (از آنندراج ).
