نی بن . [ ن َ / ن ِ ب ُ ] (اِ مرکب ) بته ٔ نی : زآن کهن چاه نی بنی بررست شد قوی نی بن و برآمد چست . سنائی . ای دل از هرکسی مجوی وفا کز همه نی بنی نخیزد قند. خاقانی .

نی بن

نی نی

نی پوش

نی پاره

نی تراش

نی

نی سوار

نی نواز

نی بست

وبیزیون

مقتن

ام عیسی

خدایی

قوم شناسی

حسین

لغت‌نامه دهخدا