هائم

هائم . [ ءِ ] (اِخ ) احمدبن محمدبن خضربن علی بن محمدبن احمدبن عبدالدائم السلمی . شهاب الدین ابوالعباس منصوری مصری ، معروف به هائم شاعر شافعی مذهب که بعد حنبلی شد. تولد او در سال 799 هَ . ق . و وفاتش به سال 887هَ . ق . اتفاق افتاد. ولی در کشف الظنون چ 1 و چ 2 و در ذیل دررالبحار چ 1 ج 1 ص 487 و چ 2 ج 1 ستون 746 ودر همین لغت نامه به نقل از کشف الظنون در ذیل کلمه ٔاحمد سال وفاتش 785 آمده است . ولی از مقایسه با سال تولد شاعر نادرستی آن آشکار میشود. و نیز در همان کشف الظنون چ 1 در ذیل «دیوان هائم » ص 526 سال وفاتش 887 ذکر شده است . دیوان شعرش «قطره و زبد» نام دارد.