هاشم خطیب
لغت‌نامه دهخدا
هاشم خطیب . [ ش ِم ِ خ َ ] (اِخ ) ابن احمدبن عبدالواحدبن هاشم الاسدی ، مکنی به ابوطاهر. اهل حلب ، خطیبی بلیغ و واعظ و ادیب بود. اصلش از رقه و در سال 496 هَ . ق . در حلب به دنیا آمد. شغل خطبه خوانی حلب به وی واگذار گردید. محمدبن نصر القیسرانی این بیت را درباره ٔ او گفته است :
شرح المنبر صدراً لتلقیک رحیباً
اتری ضم خطیباً منک ام ضمخ طیبا.
وی آثاری از خود به یادگار گذاشته از آنجمله : کتاب «التنبیه علی اللحن الخفی » و کتاب «مناجاة العارفین » و دیوان «خطب » و کتاب «افراد ابی عمروبن العلا». در سال 577 هَ . ق . در حلب وفات یافت . (از اعلام زرکلی چ 2 ج 9).
شرح المنبر صدراً لتلقیک رحیباً
اتری ضم خطیباً منک ام ضمخ طیبا.
وی آثاری از خود به یادگار گذاشته از آنجمله : کتاب «التنبیه علی اللحن الخفی » و کتاب «مناجاة العارفین » و دیوان «خطب » و کتاب «افراد ابی عمروبن العلا». در سال 577 هَ . ق . در حلب وفات یافت . (از اعلام زرکلی چ 2 ج 9).
