هامیان
لغت‌نامه دهخدا
هامیان . (اِ) کیسه ٔ چرمی . همیان . امیان . و آن کیسه ای دراز باشد که زر در آن کنند و بر کمر بندند. (فرهنگ نظام ) (فرهنگ رشیدی ) (جهانگیری ) (برهان ) (انجمن آرا) (ناظم الاطباء) :
با زر چو بازگردد از او بیم آن بود
زایرش را که بگسلد از هامیان میان .
هامیان از سیم و زر پرداختن
به که سنگ منجیق انداختن .
با زر چو بازگردد از او بیم آن بود
زایرش را که بگسلد از هامیان میان .
لامعی گرگانی .
هامیان از سیم و زر پرداختن
به که سنگ منجیق انداختن .
سعدی .
