هبابید
لغت‌نامه دهخدا
هبابید. [هََ ] (اِخ ) یاقوت حموی در معجم البلدان ذیل کلمه ٔ هبود، این کلمه را جمع هبود که نام آبی است دانسته ، به اعتبار آبهای اطرافش . و چنین آورده : ابومنصور گوید که ابوالهیثم این بیت را برایم خواند :
شربن بعکاش الهبابید شربة
و کان لها الاحفی خلیطاً تزایله .
و گفت که «عکاش الهبابید» آبی است که به آن هبود گفته میشود، پس آن را جمع می بندند به اعتبار اطرافش . (معجم البلدان . چ جدید. ج 20 ص 391). ولی معجم متن اللغة آن را صورتی ازکلمه ٔ هبود دانسته است .
شربن بعکاش الهبابید شربة
و کان لها الاحفی خلیطاً تزایله .
و گفت که «عکاش الهبابید» آبی است که به آن هبود گفته میشود، پس آن را جمع می بندند به اعتبار اطرافش . (معجم البلدان . چ جدید. ج 20 ص 391). ولی معجم متن اللغة آن را صورتی ازکلمه ٔ هبود دانسته است .
