هبةاﷲ عباسی

هبةاﷲ عباسی . [ هَِ ب َ تُل ْ لاه هَِ ع َب ْ با ] (اِخ ) ابن ابراهیم بن محمد مهدی بن عبداﷲ منصور عباسی ، مکنی به ابوالقاسم ، شاعر و موسیقیدان و از امرای دولت عباسی و ندیم چند تن از خلفای عباسی از جمله المعتمد علی اﷲ بود.وی جنگهایی نیز کرده است اشعار کمی از خود به جای گذاشت . در سال 295 هَ . ق . درگذشت . نمونه هایی از شعر وی در کتابهای صولی و مرزبانی آمده . از اشعار اوست :
اصابک الظبی اذ رماکا
و عن طباء النقا حواکا
فلو تمنیت لم تجزه
ولو تمنی لاعداکا
یا ظالما نفسه بظلمی
لاتبک مماجنت یداکا
انت الذی ان کفرت حبی
صرفت قلبی الی سواکا.
(از اعلام زرکلی چ 2 ج 9 ص 56) (از معجم الشعراء مرزبانی ص 429).