هبةا

هبةا. [ هَِ ب َ تُل ْ لاه ] (اِخ ) ابن علی بن حسین اتردی ، مکنی به ابوالغنائم ، طبیب و حکیم عراقی . از مردم بغداد، و در طب به استادی و حذاقت و جودت علم وعمل مشهور بود. وی بر کتب طبی و فلسفی تعلیقات و حواشی نوشته و نیز کتابی درباره ٔ «لذت در خواب در چه وقت حاصل میشود» برای ابونصر تکریتی پزشک ابن مروان تألیف کرد. (عیون الانباء فی طبقات الاطباء ج 1 ص 297).