هبت

هبت . [ هَِ ب َ ] (ع اِمص ) بخشش . انعام . (ناظم الاطباء). عطا. رجوع به هبة شود :
هر دو از هیبت و هبت به دووقت
همچو گل خاضع و چو مل جبار.

خاقانی .

|| در اصطلاح علم فتوت ، بخشیدن کبیر است رفیق را به کبیری دیگر و بعضی این معنی جایز نداشته اند، چه تصرف است در حُر. (نفائس الفنون ص 197). رجوع به مدخل های کبیر و رفیق شود.
- دریاهبت ؛ کسی که بخشش و عطایش فراوان باشد. آن کس که در بخشش چون دریاست :
دریاهبتی و کوه هیبت
کز ذات تو این و آن ببینم .

خاقانی .