هبلة

هبلة. [ هََ ب ِ ل َ ] (ع ص ) زنی که فرزند خود را گم کرده باشد. مادر گم کرده فرزند. (اقرب الموارد) (معجم متن اللغة). این کلمه در مقام مدح و اعجاب استعمال شود. (معجم متن اللغة). ولی اقرب الموارد درباره ٔ کلمه ٔ «هابل » که به معنی زن گم کرده فرزند است آورده : در اصل به معنی گم کرده فرزند است ولی در معنی مدح و اعجاب استعمال شود. یعنی «چه داناست او و چه صواب است رأی او».