هبلعلغتنامه دهخداهبلع. [ هََ ب َل ْ ل َ ] (ع ص ) مرد بسیارخوار فراخ گلو که لقمه های کلان بردارد. (ناظم الاطباء). مرد بسیارخوار بزرگ لقمه ٔ فراخ گلو. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (تاج العروس ). مأخوذ از بلع. (معجم متن اللغة). هِبْلَع.
