هبیر

هبیر. [ هََ ] (ع اِ) زمین پست هموار که اطراف وی بلند باشد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). هبر. زمین هموار که اطراف آن برآمده باشد. (معجم متن اللغة) (اقرب الموارد) (لسان العرب ). || زمین پست هموار. (اقرب الموارد) (معجم متن اللغة). ج ، هُبر ، اَهبِرَة. (معجم متن اللغة) (لسان العرب ). || ریگ پست و هموار. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (معجم متن اللغة) (لسان العرب ). زمیل بن ام دینار گوید :
اغر هجان خر من بطن حرة
علی کف اخری حرة بهبیر.

(از لسان العرب ).

|| فرج زن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (معجم متن اللغة).