هبی

هبی . [ هََ ] (ع اِ صوت ) آوازی که بدان اسب را برانند و از خود دور کنند. (ناظم الاطباء). نوعی از آواز که بدان اسب را برانند، یعنی دور شو از من . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). کمیت گوید :
نُعَلّمها هبی و هلا و ارحب
و فی أبیاتنا و لنا افتلینا.

(از لسان العرب ).